விருத்தாசலம் ஆழத்து பிள்ளையார் கோயில் அனுபவம் .

காலை ஒரு பிச்சைக்காரரை சாய் பாபா என்று    நினத்துக் கொண்டு மக்கள்

வழிபட்ட  செய்தி ஒன்று  வந்தது .


 இதைப் படித்ததும் எனக்குப் பழைய ஞாபகம் வந்தது.


  நானும் ஏன் அக்காவும் விருத்தாசலத்தில் படித்துக் கொண்டிருந்த சமயம் .

நான் ஆறாம் வகுப்பு என் அக்கா பத்தாவது.

எனக்கு வயது கூடப் போட்டு சீக்கிரமாகவே சேர்த்து விட்டபடியால் என் அக்கா

சொல்வதை கேட்டு நட என்பார்கள் .

அதனால் அந்த வயதில் என் அக்காவின் கையைப் பிடித்துக் கொண்டுதான்
 நடக்கணும்.

 ஸ்கூல் முடிந்ததும் எங்களுக்கு  ரயில் வண்டி 5.30 அல்லது 6 மணிக்குத்தான்.

( தாழ நல்லூர் என்னும் ஸ்டேஷனுக்கு . இப்போது அந்த ரயில்வே ஸ்டேஷன் கிடையாது )

  ஸ்கூல் முடிந்து வரும்போது விருத்தகிரீஸ்வரர் கோயில் வழியாகத்தான்

( அந்தக் கோயில் உள்ளே நுழைந்து )வருவோம்.

காரணம் பக்தி அல்ல .

 ரோட்டில் வண்டிகள்  போகும்  .

என் அக்காவுக்கு என்னைக் கூட்டிக் கொள்ளும் பொறுப்பு இருந்ததாலும்  இது

பாதுகாப்பான வழி .என்பதாலும் .

அங்கே ஆழத்துப் பிள்ளையார் என்ற கோயில் ஒன்றும் உண்டு .

 தரை லெவலை விடவும்     மிகவும்  கீழே பிள்ளையார் இருப்பார் .

குறைந்தது ஒரு 10 படியாகவும் இருக்கலாம் அல்லது கூடவும் இருக்கலாம் .

 (40 வருடம் ஆகிவிட்டது  ஞாபகமில்லை )

  அப்போதெல்லாம் அம்புலி மாமா கதை புக் தான் அந்த ஊரில் கிடைக்கும் .

இங்கிலீஷ் காமிக்ஸ் எல்லாம் கேள்விப்பட்டதே இல்லை .

 சாயந்திரம்அதில் வரும் கதைகளைப் படித்திருந்தால் நானும் என் அக்காவும்

 படித்த கதைகளை எல்லாம் பற்றி பேசிக்கொண்டிருப்போம் .அதில் சில

கதைகளில் கடவுள் சில பக்தர்களுக்கு     அசிரீரி   மாதிரி கோயிலில் சில

விஷயங்கள் சொல்வார் .


அதனால் என் அந்த வயதில்( ஒரு ஒன்பது வயது இருக்கும் ) என் வரையில்

நான் புரிந்து கொண்ட படி கோயிலில் சாமி எல்லாத்தையும் தெரிந்து வைத்துக்

கொண்டிருப்பார் . உண்மையான பக்தர்களுக்கு நல்ல மெசேஜு தருவார்

,கெட்டவங்களுக்கு அவங்க கோயிலுக்கு வரும்போது பயமுறுத்துவார் ,

என்பதே.

 அந்தக் காலத்தில் வெள்ளி செவ்வாய் மாசி மகம் தவிர அவ்வளவாகக்

கூட்டம் இருக்காது.பெரும்பாலும் வெறிச்சோடி இருக்கும் .

 காலையில் ஸ்கூல் பசங்க அங்கே  படித்துக் கொண்டிருப்பார்கள் .

 ( வீட்டில் படிக்க வசதி குறைவு )

வழக்கம் போல நாங்கள் இருவரும் ஆழத்துப் பிள்ளையார் கோயிலுக்கு

உள்ளே படி  இறங்கிப்  போய்க்  கொண்டிருந்தோம் .


ஒரு ஏழு படி இறங்கி இருப்போம்.

 சாமி  விக்கிரகம் பின்னாடி  உள்ள பிரகாரச் சுற்றுச் சுவரில் இருந்து

 ஓ .... என்ற ஆண்  குரல் .

 பிரகாரம் பெரியது என்பதால் எதிரொலி வேறு

 அழுகையா அல்லது   நாங்கள் செய்த தப்பிற்கு மிரட்டவா

 என்று புரியாத படி ஹை டெசிபலில் சத்தம் .

என்ன எது என்று  தீர்மானிக்கும்  வயதும் இல்லை  .......

 எங்க ரெண்டு பேருக்கும்  அது அசரீரி என்று ஒரே பயம் .

 நாங்களும் கத்திக் கொண்டே ......


கீழே இறங்காமல்  மேலே ஏற நினைக்கிறேன் .


டக்கென்று கால்கள் ஓடவில்லை

என் அக்கா என்  கையைப் பிடித்துக் கொண்டு தர தர என்று இழுக்க

........இருவருமாக  ஓடி வருகிறோம் .

அது மிகவும் பெரிய கோயில் .

மக்கள் நடமாட்ட முள்ள பகுதி வரை கிட்டத்தட்ட ஒரு ஐந்து நிமிடம் ஒடி

வந்து  மெயின் கோபுர வாசலுக்கு  வந்த பின் தான்   ஓட்டத்தை நிறுத்தினோம் .

பிறகு இருவரும்  எதோ பூத கணங்கள் அல்லது கடவுளே நம்ம கிட்டே எதோ

சொல்லவந்தார் , நம்மளை மிரட்டினார் என்ற பல கோணங்களில் அது

என்னவாக இருக்கும் என்றே  வழியெல்லாம் விவாதித்துக் கொண்டிருந்தோம் .
 அதன் பிறகு அந்த கோயிலுக்கு அப்பா அம்மா  கூட  வந்தால்  ஒழிய  நாங்கள்

போவதில்லை .

 பிறகு அடுத்த வருடம்    திருச்சி மாற்றல் ஆனபின் பல முறை சென்றுள்ளேன்

 ஆம் அப்பா அம்மாவுடன் தான்.

 முதலில்  அப்பாவும் அம்மாவும் கீழே இறங்கிய பின் தான் இறங்குவேன் .


 இன்று வரை அது என்ன சப்தம் என்று தெரியாது .

 நான் நினைக்கிறேன் யாரோ ஒருவர் தன் கஷ்டங்களை நினைத்து

அழுதுகொண்டே  பிள்ளையாரிடம் முறையிட்டுக் கொண்டிருந்திருக்கணும் .


 எனக்கும் அங்கு ஒரு முறை சென்று வர ஆசை.