காலக்கெடு என்பது நமது எதிரியா ?

    

 "இன்னின்ன 　　காரியங்களை 　　இந்த　　 இந்த 　காலத்திற்குள்  முடிக்க வேண்டும்　 என்று　　 இருக்கிற　　காலக்கெடு  　　நமது எதிரியா ?"

என்கிற தலைப்பில் இன்று ஒரு  ஜப்பனீஸ் TED x  பேச்சு இன்று கேட்டேன் . 

அவரின் இந்தத் தலைப்பு   பற்றி 

நான்  அவ்வளவு சிந்தனை எல்லாம் செய்ததாக  எனக்குத் தெரிந்து இல்லை  . 

அப்பப்பா   இந்த புராஜெக்ட் முடிக்கிற வரை நான் வேறே வேலை எதையும் நெனச்சுக் கூட பாக்க முடியாதுன்னு தினம் அங்கலாய்க்கிறோம் .

 கிட்டத்தட்ட  காலக்கெடு  என்கிற வார்த்தையையே   நாம்   ஒரு எதிரி　　 என்கிற கண்ணோட்டத்தோடு  பார்ப்பது என்னவோ  மறுக்க முடியாத உண்மை . 

அந்த ஜப்பானியப் பேச்சாளர்  "பெரிய       காலக்கெடு .( deadline )  அதற்குள் ஏகப் பட்ட மினி காலக்கெடுக்கள் . எனவே  மனிதனாய்ப் பிறந்தவர்களுக்கு தினமும் ஒரு காலக்கெடு.

 என்னடா 　　 மனுஷ வாழ்க்கை படா பேஜாராக் கீதே " ன்னு அங்கலாய்ச்சுகிட்டு இருந்தப்ப ....

 பெரிய குறிக்கோள்  எல்லாம்     எதுவும் இல்லாமல்  ஓடும்

ஒரு பூனையைப் பார்த்தாராம் .

ஆஹா ! இந்தப் பூனைக்கு  மனுஷன்  மாதிரி  காலக்கெடு   எதுவும் இல்லையே . எவ்வளவு ஜாலின்னு நினைச்சாராம் .

ஆனா நல்லா  மூளையைக் கசக்கி யோசிச்சப்பறம் தான் தெரிஞ்சது  

காலக்கெடு நம்பளை ஊக்கு விக்க ஒரு உந்து கோலா இருக்கு .

  முதலில் அந்த காலக்கெடுவுக்குள் வேலையை முடிக்க கஷ்டமாகத்தான் இருக்கும் ஆனால்  அதை நாம் ஒரு எதிரி மாதிரி நினைக்காமல் ஒரு நண்பனாக நினைத்தால் நாமே எல்லாவற்றையும் காலக்கெடுவுக்குள் முடித்து விடுவோம் . நாளடைவில் அதற்கு நாம் பழகி விடுவோம் 　　 என்கிற மாபெரும் உண்மை  புரியும் . நீங்களும்  புரிஞ்சுக்கணும் என்று முடிக்கிறார்.

 நானும் என் வாழக்கையில்  எப்படி இருந்திருக்கிறேன் என்று நினைத்துப் பார்த்தேன் .

அவரின் பேச்சு என்னை ரொம்பவே  motivate  பண்ணியது. 

 நானும் 2017 ஜூலைக்கு  முன்னாடி வாழ்க்கையை  வாஷிங்கு மெஷினில் போட்டு அலசர வேலையெல்லாம் பண்ணக்கூடாது . 

இனிமே எப்படி இருக்கனும்ன்னு ஒரு காலக்கெடு லிஸ்ட் போட்டேன் .

சின்னது தான்。

 பெரிய லிஸ்ட்டுக்கும்  நமக்கும் ஒத்து வரவே வராது 

மூணே மூணு விஷயம் 

 ஒண்ணு தேவை இல்லாம இந்த ஆகஸ்ட் மாசம் முதல் சாமான் வாங்கக்கூடாது . 

முள்ளங்கி தினம் சாப்பிடணும்.

வீட்டில் 10 % குப்பை ஆகஸ்ட் முடிவுக்குள் குறைக்கணும்

இந்த ஆகஸ்ட் மாசத்திலிருந்து தேவை இல்லாமல் கடைப் பக்கம் போகக்கூடாது .என்ற தீர்மானத்தை  ஜூலை 26 எடுத்தேன் .

( போனால்   கை  சும்மா  இல்லாமல்  ஏதாவது   சாமான்களை  வாங்குகிறது . )மனதுக்கும் கைக்கும் நடக்கும் பேச்சு வார்த்தையில் மனம் தோற்றுவிடுகிறது  .கைதான் ஜெயிக்கிறது . நான் என் கையைச் சொன்னேன் .

 

 ஒண்ணாந்தேதியிலிருந்து   தானே  வெளியில் போகக் கூடாது  எனவே  30 ம் தேதியே  செடிக்கு மண் கொஞ்சம் (ஒரு மூட்டை ) வாங்கினேன் .

 அது ஒரு ராஜ கம்பீரத்தோடு பால்கனியின்  மூலையில் வீற்றிருக்கிறது .

அதைத் தவிர இந்த 11

நாட்களாக வீட்டிலிருந்து 150 -200 மீட்டருக்கு மிகாமல் தான் சுற்றிக் கொண்டிருக்கிறேன் . கறிகாய்கள் ,கீழே உள்ள கடையில் மாளிகைப் பொருட்கள் தவிர வேறு எதுவும் வாங்கவில்லை .

ஆன் லயனிலும் எதுவும் வாங்கத்தெரியாது .வேண்டுமென்றே அந்தக் கலையை  இது வரை கற்கவில்லை .

...

 மற்றபடி வீட்டில்   சேர்ந்துவிட்ட புத்தகங்கள் மற்ற பொருட்கள் இவற்றில் 

  தூக்கிப் போடஎன்று நிர்ணயித்த 10 % இலக்கு ஹி...ஹி .. 

ரொம்பத் தூரத்தில் இருக்கு . அதான் இன்னும் 20 நாள் இருக்கே !  

கிட்னி ஸ்டோனுக்கோசரம்  முள்ளங்கி வாங்கி வைத்திருக்கிறேன் . ஏனோ சாப்பிடுவதில்லை . அதை  நாளை முதல் செய்யணும் .

காலக்கெடு எனக்கு (உப்பா ,சர்க்கரையா  மாதிரி ) நண்பராகுமா பகைவராகுமா  பொறுத்திருந்துதான் பார்க்கணும்